Datum: vrijdag 17 januari. Plaats: Breestraat Leiden. Actie: Declameren van je eigen gedicht. Voor zeven studenten was dat de afsluiting van het PoëzieParkoers 2019. Voor de vierde keer werd dit parkoers georganiseerd door docent Nederlands, Harry van Steenvoorden. Deelnemers waren studenten gezondheidszorg en welzijn en het thema van het jaar ‘Dit is mijn plek. Hier ben ik thuis’. Deze week wordt onder meer georganiseerd om de jeugd eens uit de vluchtige taal van de sociale media te halen en ze kennis te laten maken met het gedicht, een ‘taalconcentraat’ zoals de enthousiaste bedenker het zelf zegt. De 29 beste gedichten werden als poster door het gebouw opgehangen en vormde zo een tentoonstelling die men kon bezoeken.
Deze vrijdag was de afsluiting. De studenten werden welkom geheten door stadsdichter Marianne van Velzen. De studenten kende haar al want zij had een les verzorgd in het voordragen van een gedicht. Allereerst werd de jury-prijs uitgereikt. Helaas was de winnares, Neheh Bagura met het gedicht ‘Mijn plek was …’, niet aanwezig om de prijs in ontvangst te nemen. Als beloning droeg Marianne van Velzen het gedicht voor aan de aanwezigen. Dit gedicht had gewonnen “Omdat het gedicht me raakte, me verraste, me op het verkeerde been zette en me dwong om het nog een keer te lezen.”
Daarna volgenden de voordrachten van de studenten. Allemaal een heel ander gedicht, allemaal met een heel ander gevoel geschreven maar allemaal goed gedeclameerd. Het was inmiddels tijd voor de Publieksprijs. Hiervoor hadden de studenten al kunnen stemmen. Uit de vijf gedichten waarop veel gestemd is, werd uiteindelijk met kop en schouders Lucifer (pseudoniem voor Wouter Zandbergen) de winnaar, met zijn gedicht ‘De Hel’. Een heel persoonlijk en mooi verwoord relaas over zijn leven dat niet altijd even makkelijk is. “Ik vind deze tekst niet depressief”, vindt hij er zelf van.
De laatste prijs die deze middag vergeven werd, was voor het declameren van het gedicht. Alle aanwezigen konden via hun telefoon ter plekke stemmen. Unaniem vond het publiek dat deze prijs naar Dominique Boormans moest gaan met haar gedicht ‘Lieve mama’. Wellicht geïnspireerd door de aanwezigheid van haar moeder, rolde het gedicht recht uit haar hart en vol emotie de zaal in. Wat een declamatie!
Ook de pers was aanwezig deze middag. Een beeldreportage is te zien op De Leidse Glibber en een radioverslag op Sleutelstad. Ook het Leidsch Dagblad was aanwezig.